Zespół zatłoczenia miednicy polega na zatłoczeniu krwi żylnej w miednicy, głównie w tzw. miednicy małej. Może to nastąpić na dwa sposoby.

W najprostszym przypadku, żyły, które odprowadzają krew z miednicy do żyły głównej dolnej są zbyt wąskie, są uciskane lub blokowane.
Ponadto krew z lewej żyły nerkowej może być kierowana do organów miednicowych (patrz Zespół Dziadka do Orzechów), a następnie przyczyniać się do przeciążenia żył miednicowych.

Często obie możliwości znajdują się razem i prowadzą do szczególnie silnych objawów.

Obserwuje się następujące objawy:

1. ból brzucha (często lewoboczny)
2. silny ból w okolicy miednicy (pomiędzy sympizacją a pępkiem)
3. zwiększone skurcze menstruacyjne
4. silne lub silniejsze krwawienie menstruacyjne
5. ból podczas stosunku płciowego (dyspareunia)
6. bóle zewnętrznych narządów płciowych – niekiedy nieodczuwalne z powodu uwięzienia nerwu brzusznego (neuralgia pudendalna)
7. trwałe nieprzyjemne pobudzenie seksualne
8. zatłoczenie w obszarze narządów płciowych (szczególnie u kobiet, które miały wielokrotne porody)
9. obrzęk sromu – stałe napięcie w obrębie sromu
10. ból podczas wypróżnień
11. pilność i bolesne oddawanie moczu
12. zakrwawiony mocz (najczęściej jako niewidoczne ślady, wykrywacz tylko pod mikroskopem lub z paskiem testowym moczu – mikrohematuria)
13. hemoroidy – krwawienie podczas defekacji
14. głęboki ból odbytu
15. żylaki pachwinowe w pachwinie i na zewnętrznych genitaliach
16. pełnia słabość lewej, później także prawej nogi
17. opuchnięte nogi
18. zakrzepica – często w przeważającej części lewej nogi
19. zaburzenia erekcji – czasami priapizm (nieprzyjemna, długotrwała erekcja prącia)
20. żylaków (wypełnienie worka mosznowego robakowatymi naczyniami żylnymi – czasami bolesne, często niewygodne, czasami zakłócające spermiogenezę)

Ponieważ odpływ z żył lewobocznych jest na ogół szczególnie utrudniony z powodu lordozy kręgosłupa lędźwiowego i przedniego wystającego kości krzyżowej, ból w lewym podbrzuszu lub lewym jądrze jest szczególnie częstą konsekwencją. Objętości krwi z żyły nerkowej lewej, które są odprowadzane do miednicy przez wznoszącą się żyłę lędźwiową i żyłę jajnikową, poszukują połączenia z żyłą główną dolnej, która biegnie na prawo od kręgosłupa. Aby się tam dostać, preferowaną drogą jest przejście krwi z organów miednicowych do lewej żyły biodrowej głębokiej, skąd płynie ona do lewej żyły biodrowej wielkiej (Vena iliaca communis sinistra), a stamtąd przez tzw. cypel do żyły głównej dolnej.  Cypel jest wspomnianym wyżej wzgórzem, które tworzy połączenie pomiędzy sacrum a kręgosłupem lędźwiowym i które wystaje daleko do przodu, szczególnie u kobiet. Krew z lewej miednicy i lewej nogi musi teraz pokonać to wzgórze z jednej strony, ale jest tam dociskana do struktur kostnych przez tętnice leżące na szczycie żył, głównie prawą tętnicę miednicową. Sytuacja ta nazywana jest konstelacją May-Thurner (patrz tam) po pierwszych opisach, dwóch szwajcarskich lekarzy.

Przewlekle naciągnięte żyły meandrują jako tzw. żylaki („żylaki”) i powodują ból, który rozwija się w samej ścianie żyły i w zatłoczonych organach. Najczęściej kobiety skarżą się na ból w okolicy lewego podbrzusza (okolice lewego jajnika), a mężczyźni na ból w lewym jądrze.

Szkic typowego krążenia bypassu, gdy krew z lewej nerki nie może przejść przez tętniczy dziadek do orzechów i spłynąć do miednicy za pomocą kolczyków. (Przedstawienie w angiografii MR)

Przekrój poprzeczny górnego odcinka brzucha – widok od dołu W angiografii MR i USG można pokazać przekrwienie lewej żyły nerkowej z jej poszerzeniem oraz drogę krwi przez tronc réno-rachidien do żył kręgosłupa.

Przedstawienie lewobocznych żył bocznych wzdłuż kręgosłupa w angiografii MR

Tutaj konsekwencją jest ból w lewej części podbrzusza lub w lewym jądrze. Przepływ krwi do miednicy przez wznoszącą się żyłę lędźwiową i żyłę jajnikową łączy się teraz z żyłą główną dolnej, która biegnie na prawo od kręgosłupa. Aby się tam dostać, preferowaną drogą jest przejście krwi z organów miednicowych do lewej żyły biodrowej głębokiej, skąd płynie ona do lewej żyły biodrowej wielkiej (Vena iliaca communis sinistra), a stamtąd przez tzw. cypel do żyły głównej dolnej.  Cypel jest wspomnianym wyżej wzgórzem, które tworzy połączenie pomiędzy sacrum a kręgosłupem lędźwiowym i które wystaje daleko do przodu, szczególnie u kobiet. Krew z lewej miednicy i lewej nogi musi teraz pokonać to wzgórze z jednej strony, ale jest tam dociśnięta do struktur kostnych przez tętnice leżące na szczycie żył, głównie prawą tętnicę miednicową. Sytuacja ta określana jest jako konstelacja May-Thurner po pierwszych potomkach, dwóch szwajcarskich lekarzach.

Prosimy o zapoznanie się z naszymi uwagami dotyczącymi wyjaśnień medycznych na tej stronie.