Wszystkie zespoły ucisku naczyniowego mogą być spowodowane zwiększoną lordozą kręgosłupa lędźwiowego. Dlatego nierzadko zdarza się, że u jednej pacjentki występuje jednocześnie kilka zespołów ucisku naczyniowego (dotyczy to głównie kobiet).

W zespołach ucisku żylnego, przepływ krwi z zatłoczonej żyły jest zwracany do serca przez obwody obejściowe. Te żylne obwody obejściowe mogą być z kolei uciskane w wyniku zwiększonej lordozy, tak że poszczególne naczyniowe zespoły uciskowe wpływają na siebie nawzajem.

Dlatego też dla dolegliwości pacjenta, ale przede wszystkim dla skutecznej terapii, konieczne jest ujawnienie wszystkich znanych zespołów ucisku naczyniowego.

W drugim etapie należy określić ilościowy wpływ każdego indywidualnego zespołu ucisku naczyniowego na ogólny obraz kliniczny. Wymaga to nie tylko pomiaru prędkości przepływu krwi w wielu punktach krążenia żylnego i tętniczego, ale także pomiaru objętości krwi skierowanej. Mają one decydujące znaczenie dla efektu zwężenia naczyniowego.

W tym celu stworzyliśmy oprogramowanie PixelFlux, które po raz pierwszy umożliwia tak dokładne pomiary.

Bez ważenia warunków ciśnienia w różnych punktach krążenia żylnego i bez pomiaru przekierowanych objętości krwi oraz bez określenia rezerwowej pojemności obwodów obejściowych, sukces terapeutyczny jest zagrożony lub mało prawdopodobny.

W mojej praktyce często spotykam się z pacjentami, którzy byli leczeni chirurgicznie lub interwencyjnie po rozpoznaniu zespołu ucisku naczyniowego i u których dolegliwości utrzymują się z powodu pominięcia powyższych okoliczności.

Poniżej podaję zatem kilka przykładów śmiertelnych błędnych ocen i niewłaściwego leczenia różnych zespołów ucisku naczyniowego, aby wskazać na ryzyko związane z niektórymi metodami leczenia.

Embolizacja żył jajnikowych i żył miednicowych u pacjentek z zespołem przeciążenia miednicowego

Zespół zatłoczenia miednicy polega na zatłoczeniu krwi żylnej w organach miednicowych. Najczęściej dotyczy to macicy i lewego jajnika. Jednakże inne organy w miednicy mniejszej, takie jak pochwa, u mężczyzn gruczoł krokowy, cewka moczowa, odbyt i pęcherz mogą być również w różnym stopniu zatłoczone krwią żylną. Konsekwencją tego zatoru żylnego jest przewlekły ból w okolicy tych narządów, który często jest szczególnie dotkliwy na początku menstruacji.

Często praktykowanym leczeniem u tych pacjentek jest obliteracja żyły lewego jajnika, czasami także żyły prawego jajnika i innych żył miednicowych. Spustem dla tego zabiegu jest regularne wykrywanie lewobocznych zatłoczonych żył miednicowych w badaniu flebograficznym, MR lub CT. Poprzez wykrycie rozszerzonych żył uważa się, że lokalna przyczyna bólu została znaleziona. Rozważania lekarzy leczących jest następnie wyeliminować poszerzenie żył poprzez usunięcie samych żył . Aby to zrobić , te żyły są często stwardniałe podczas badania cewnika poprzez umieszczenie metalowych cewek w żyłach , lub są one zatrzymywane podczas procedury laparoskopowej.

Według moich obserwacji często prowadzi to do krótkotrwałej poprawy i jeszcze większego bólu w miednicy, lewej krawędzi i lewej nerce.

Przyczyną niepowodzenia tego leczenia jest niewystarczająca wiedza na temat wzajemnych powiązań między zatorami krwi w miednicy i ich przyczyn. W większości przypadków nie poszukuje się nawet przyczyn, ale zakłada się osłabienie ściany lewej żyły jajnikowej. Nie zadajemy sobie pytania dlaczego ze wszystkich rzeczy żyła lewego jajnika powinna mieć słabą ścianę jeśli inne żyły nie mają dylatacji. Ta słabość ściany jest często tłumaczona jako przyczyna poszerzenia żyły. Czasami zakłada się również , że zawory żylne nie zamykają się prawidłowo i dlatego żyła rozszerza się jak żylaki .

W rzeczywistości jednak, wzrost ciśnienia w żyle jajnikowej jest regularnie przyczyną jej rozwarcia. Ten wzrost ciśnienia jest spowodowany zwężeniem lewej żyły nerkowej, gdy zwiększona lordoza popycha kręgosłup lędźwiowy w kierunku ściany brzucha, uciskając w ten sposób lewą żyłę nerkową, która przecina kręgosłup nad pępkiem od lewej do prawej, od tyłu. Ponieważ żyła lewego jajnika płynie do lewej żyły nerkowej pod kątem prostym, zwiększone ciśnienie jest propagowane z żyły nerkowej lewej do żyły lewego jajnika. Początkowo, żyła jajnikowa rozszerza się, ale później staje się skręcona jak żylak w nodze. To żylaki są, jak sama nazwa wskazuje, przyczyną skurczów i ucisku bólu w miednicy i w lewej bocznej lub podbrzuszu. Przy dalszym wzroście ciśnienia i niskim ciśnieniu w żyłach miednicowych, przepływ krwi w żyle jajnikowej jest odwrócony.

Ciało stworzyło w ten sposób (pierwotny) obwód obejściowy, który pozwala na transport zatłoczonej krwi z lewej nerki z powrotem do serca w objazdie. Objazd ten przebiega początkowo przez lewą żyłę jajnikową, przez lewy jajnik i lewy jajowód do macicy, przecina mięśnie macicy, a następnie dostarcza krew do prawej żyły miednicznej głębokiej przez żyły na prawym boku macicy lub przez prawy jajnik. Stamtąd wznosi się przez często bardzo znacznie rozszerzoną, a następnie często bolesną prawą żyłę miednicową głęboką do żyły powierzchownej prawej, z której jest ona transportowana w linii prostej do żyły głównej dolnej i przez nią z powrotem do serca.

Funkcjonowanie tego krążenia bypassu zależy w dużej mierze od warunków ciśnieniowych w naczyniach i narządach, które muszą być przekazywane przez zmienioną objętość krwi. Ze swej natury naczynia są dostosowane do zapotrzebowania na krew organów, które je dostarczają. Oznacza to, że żyła jajnikowa nie ma wystarczającej pojemności, aby utrzymać dużą ilość krwi, która przepływa przez nerkę.

Nerka jest narządem o najwyższym dopływie krwi w całej jamie brzusznej, ponieważ jej dopływ krwi nie tylko musi pokrywać potrzeby własne nerek, ale nerka działa również jako organ filtrujący krew całego organizmu i dlatego otrzymuje wielokrotnie więcej krwi niż można by się spodziewać ze względu na wielkość organu. Jeśli odpływ z nerki jest teraz zatkany z powodu ucisku lewej żyły nerkowej, wysokie ciśnienie jest szybko generowane przez dużą objętość krwi gromadzącą się w obwodach pomostowych. Ciśnienie to prowadzi do wspomnianego powyżej rozwarcia żył w obwodzie bypassu i do tego, że wszystkie żyły są poddawane zwiększonemu ciśnieniu. To zwiększone ciśnienie prowadzi do uszkodzenia ściany żylnej, co powoduje stan zapalny i często nieznośny ból.

Jeśli, jak to często bywa, krążenie pomostowe zostanie nagle przerwane przez zabiegi chirurgiczne lub interwencyjne, następuje dalszy wzrost ciśnienia w lewej żyle nerkowej. Od momentu przerwania ustalonego krążenia bypassu natychmiast zmniejsza się ciśnienie w żyłach, które zostały rozszerzone do tego momentu, pacjenci często doświadczają ulgi w bólu w pierwszych godzinach, dniach i tygodniach. Tłumaczy się to złagodzeniem stanu zapalnego w dawniej rozszerzonych żyłach , które obecnie zapadają się.

Zazwyczaj pomijaną wadą tego zabiegu jest to, że przerwanie krążenia bypassowego prowadzi do znacznego dalszego wzrostu ciśnienia w lewej żyle nerkowej. Ten wzrost ciśnienia zmusza zatłoczoną krew do wypłynięcia przez niewykorzystane wcześniej mniejsze żyły w jamie brzusznej, plecach i miednicy. Ponieważ te żyły nie są przygotowane do nagłego przeciążenia objętościowego , są one szybko rozszerzane , co powoduje stan zapalny tych żył. Ciało tworzy nowe bypassy krążeniowe po usunięciu uprzednio ustanowionego bypassu. Ponieważ żyły , które są obecnie używane wtórnie mają jeszcze mniejsze światło niż żyły używane przede wszystkim , dlatego krew była początkowo odprowadzana przez te nieco szersze żyły , ciśnienie w tych wtórnych obwodach obejściowych jest nawet wyższa niż wcześniej , stan zapalny jest silniejszy i w związku z tym ból jest jeszcze poważniejszy niż przed leczeniem.

Ten przebieg opisywanej tu choroby można niestety zaobserwować bardzo często po odpowiednich interwencjach, dlatego też zdecydowanie odradzam stosowanie ustalonych obwodów bypassowych w przypadku wykrycia zespołu zatoru w miednicy.

To samo odnosi się oczywiście do usuwania organów, które są niezbędne do zapewnienia tych obwodów obejściowych. Takich samych konsekwencji można się zatem spodziewać po usunięciu lewego jajnika lub macicy, mając nadzieję, że objawy spowodowane zatorem żylnym tych organów znikną. Z mojego doświadczenia wynika, że nie należy się tego spodziewać. Zamiast tego, nieznośny ból w krążeniu bypassu wtórnego pojawia się często po krótkim czasie, często już po kilku tygodniach.

Niestety, pacjenci często nie są już wtedy leczeni przez lekarzy, którzy przeprowadzali skleroterapię lub usuwanie narządów, ponieważ z ich punktu widzenia interwencja jest technicznie skuteczna, a dalsze leczenie nie jest postrzegane jako możliwe ze względu na brak ogólnej koncepcji lordogenetycznych zespołów ucisku naczyniowego.

Pacjenci są następnie często wysyłani do psychologa lub psychiatry z radą, że teraz będą cierpieć na “zespół nasilenia bólu”, “nadmierną pamięć bólu” lub chorobę psychiczną.
*** Przetłumacz z Tłumaczem DeepL (wersja darmowa). ***