Λόρδωση : Αιτία για πολλά σύνδρομα συμπίεσης στην κοιλιακή χώρα
3.9
(25)
To change the language click on the British flag first

Λόρδωση ονομάζεται η πάθηση της σπονδυλικής στήλης κατά την οποία σημειώνεται ανώμαλη κάμψη της σπονδυλικής στήλης, που προκαλεί μεταβολή της θέσης του κορμού.

 

Η φυσιολογία της λόρδωσης στον άνθρωπο και σε άλλα δίποδα

 Το όρθιο βάδισμα του ανθρώπου αποτελεί μια ιδιαιτερότητα ανάμεσα στους τρόπους μετακίνησης των ζώων. Από τα πρώτα βήματα, περίπου στον 11ο μήνα ζωής, το σχήμα της σπονδυλικής στήλης μετατρέπεται, από μια απλή καμπή στο βρέφος που ξαπλώνει, σε σχήμα διπλού S στον ενήλικα που βαδίζει όρθια.

Η σπονδυλική στήλη στο ανθρώπινο έμβρυο έχει σχήμα C (αριστερά στην εικόνα). Στο μωρό που μπουσουλάει, αναπτύσσεται λόρδωση στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, ενώ η λόρδωση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί -δεξιά εικόνα- (πηγή εικόνων  K. M. BAGNALL, P. F. HARRIS AND P. R. M. JONES A radiographic study of the human fetal spine 1. The development of the secondary cervical curvature.  J. Anat. (1977), 123, 3, pp. 777-782)

Η σπονδυλική στήλη του ενηλίκου δείχνει καθαρά τη λόρδωση της οσφυϊκής μοίρας (LL) όπως και τη θωρακική κύφωση (TK), η οποία αναπτύσσεται μαζί με το όρθιο βάδισμα μετά από τον 1ο χρόνο ζωής (Copyright © 2013 Hasan Ghandhari et al. Abb aus.: BioMed Research International, Volume 2013 (2013), Article ID 842624, 7 pages http://dx.doi.org/10.1155/2013/842624,  Assessment of Normal Sagittal Alignment of the Spine and Pelvis in Children and Adolescents Hasan Ghandhari, Hamid Hesarikia, Ebrahim Ameri, and Abolfazl Noori).

Στην περίπτωση άλλων δίποδων (συγκεκριμένα είδη δεινόσαυρων καθώς και τα πουλιά που προέρχονται από αυτά  και τα καγκουρό) η θωρακική μοίρα και η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης έχουν οριζόντια διάταξη και έτσι η βαρύτητα δεν έχει επίδραση στον άξονα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης.

Σκελετός περιστεριού

Στον άνθρωπο όμως  η βαρύτητα επιδρά κάθετα στον κεντρικό άξονας κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Γι’ αυτό μειώνεται η ελαστικότητα της σπονδυλικής στήλης. Οι σύνδεσμοι της σπονδυλικής στήλης με την ελαστικότητα τους καθορίζουν το βαθμό με το οποίο ο κάθε σπόνδυλος μπορεί να μετακινηθεί μπροστά ή πίσω από τον κατακόρυφο άξονα.

 

Συνεπώς ο κάθε σπόνδυλος είναι υποχρεωμένος να μετακινείται, διότι, εκτός από τη βαρύτητα που επιδρά κατακόρυφα, η σπονδυλική στήλη υπόκειται και σε άλλες δυνάμεις    -εμπρόσθια κίνηση, κλίση και πλάγια κάμψη- που συμβάλλουν στην απόκλιση από την κατεύθυνση της βαρύτητας της ακούσιας κινηματικής μας.

Η ανθρώπινη άρθρωση του ισχίου έχει την ίδια δομή όπως αυτή των τετράποδων ζώων. Αυτό σημαίνει ότι η φυσιολογική θέση ηρεμίας της άρθρωσης του ισχίου υφίσταται έπειτα από κάμψη 90 μοιρών.  Όταν το σώμα είναι όρθιο η άρθρωση του ισχίου πρέπει να τεντωθεί, πολλές φορές να υπερτεντωθεί γεγονός που παράλληλα προκαλεί κλίση της λεκάνης, ούτως ώστε να αντισταθμιστεί η ανατομική ανικανότητα της άρθρωσης του ισχίου να τεντωθεί περαιτέρω. Η αναγκαστική κλίση της λεκάνης μπορεί να αντισταθμισθεί με την κάμψη της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης προς τα πίσω -αυτή είναι η λόρδωση-. Μελέτες του πατέρα μου, του ορθοπεδικού Dr. Manfred Scholbach, αποκάλυψαν αυτή την ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης λεκάνης που μέχρι τότε είχε ερμηνευτεί κατά λάθος ως σύγκαμψη της άρθρωσης του ισχίου των βρεφών. Όταν το βρέφος βρίσκεται  ανάσκελα το ισχίο είναι ήδη πλήρως τεντωμένο αν και το ισχίο του είναι σε στάση κάμψης και δεν είναι σε θέση να αγγίξει με τους μηρούς του την επιφάνεια ξαπλώνει. Ο ενήλικας λοιπόν που κοιμάται ανάσκελα με τεντωμένα πόδια ή που                  «τεντώνει» το ισχίο όταν είναι σε όρθια στάση υπερτεντώνει συνεπώς τις αρθρώσεις του ισχίου του και προκαλεί την αναγκαστική λόρδωση που θεωρείται φυσιολογική στον άνθρωπο.

Παθολογικές συνέπειες μιας αυξημένης λόρδωσης

Επιστροφή στην αρχή

Η λόρδωση έχει διαφορετική έκταση σε κάθε άνθρωπο και καθορίζεται από πολλούς παράγοντες :

Μεγάλο σωματικό ύψος, μαλακοί συνδετικοί ιστοί (οι σύνδεσμοι της σπονδυλικής στήλης αποτελούνται από συνδετικούς ιστούς), αδύνατοι μύες (μεταξύ άλλων οι μύες των γλουτών), ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης, μεγάλος σωματικός όγκος στη θωρακική και κοιλιακή χώρα (υπέρβαροι και έγκυες με μεγάλο στήθος) και η κλίση της λεκάνης προκαλούν πιο έντονη λόρδωση.

Μείωση της απόστασης μεταξύ της σπονδυλικής στήλης και κοιλιακού τοιχώματος με την αύξηση της λόρδωσης (αριστερά) και αύξηση της απόστασης με την αύξηση της κύφωσης.

Οι γυναίκες παρουσιάζουν γενικά μεγαλύτερη λόρδωση από τους άνδρες και από τα κορίτσια πριν την εφηβεία λόγω της πιο έντονης κλίσης της λεκάνης τους. Στην εφηβεία η λεκάνη του κοριτσιού μεγαλώνει περισσότερα προς τα μπροστά και αυτό προκαλεί «καθίζηση» της μπροστινής άκρης της λεκάνης. Μεγαλώνει επίσης περισσότερο και προς τις πλευρές. Αυτό είναι η αιτία που οι καμπτήρες του ισχίου (λαγονοψοΐτης μυς) τραβούν πιο έντονα προς την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Αυτοί οι μύες συνδέουν τους οσφυϊκούς σπόνδυλους με την εσωτερική άκρη του μηριαίου οστού. Όταν κατά τη διάρκεια της εφηβείας των κοριτσιών  μεγαλώνει σταδιακά η απόσταση μεταξύ των μηρών, προκαλείται μια τάση τραβήγματος της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης προς τα κάτω. Επειδή οι σπόνδυλοι δεν μπορούν να συμπιεστούν (μόνο στην περίπτωση ηλικιωμένων γυναικών με οστεοπόρωση παρουσιάζεται συμπίεση των σπονδύλων) μπορεί η σπονδυλική στήλη να ακολουθεί το τράβηγμα προς τα κάτω και να κυρτώνει περισσότερα και συνεπώς η λόρδωση αυξάνεται.

Ενόψει των πιο πάνω κρίνεται ότι οι γυναίκες πάσχουν σε πιο μεγάλο βαθμό από την αυξημένη λόρδωση και τις επιπτώσεις της, που είναι μεταξύ άλλων  η συμπίεση αγγείων στην κοιλιακή χώρα, στους μηρούς και στα γόνατα, η πίεση του διαφράγματος στο ηλιακό πλέγμα και η συμπίεση του εντέρου μεταξύ των αγγείων (αορτή και άνω αρτηρία του εντέρου) ή μεταξύ αορτής και κοιλιακού τοιχώματος.

Οι διάφορες παθήσεις παρουσιάζονται εδώ:

Συμπίεση «Truncus & Ganglion coeliacum», Σύνδρομο του Καρυοθραύστη, Σύνδρομο Wilkie, Σύνδρομο Συμπίεσης «Vena cava», Συμπίεση «Vena femoralis», Συμπίεση «Vena politea», Σύνδρομο «May-Thurner», Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης, Συμπίεση των Νεφρικών Αρτηριών και των Αρτηριών του Νωτιαίου Μυελού μέσω του Διαφράγματος.

 

Ανάγκη για τη λειτουργική διαγνωστική της λόρδωσης με υπερήχους

Επιστροφή στην αρχή

Η λόρδωση διαπιστώνεται συνήθως κατά τη σωματική εξέταση. Ο βαθμός της λόρδωσης όμως, που διαπιστώνεται με υπερήχους, πολλές φορές προκαλεί έκπληξη. Σε κάποιες περιπτώσεις παραμένουν μόνο λίγα χιλιοστόμετρα από την κορυφή της κάμψης της λόρδωσης μέχρι το εσωτερικό του κοιλιακού τοιχώματος και ως εκ τούτου η έκταση της συμπίεσης των εσωτερικών οργάνων δεν είναι ορατή από έξω.

Ουσιώδους σημασίας είναι η ακριβής απεικόνιση της λόρδωσης και των συμπιεσμένων δομών με δυναμικούς υπερήχους. Κατά την εξέταση αυτή με υπερήχους ελέγχονται τα συμπιεσμένα αγγεία και τα όργανα σε διαφορετικές στάσεις του σώματος. Η πίεση μέσα στα αγγεία καθορίζεται με τη βοήθεια του έγχρωμου υπερηχογραφήματος (Doppler) και ο βαθμός επίδρασης στη λειτουργία του οργάνου μετριέται με το λογισμικό «Pixel Flux».

Ο πρώτος στόχος της θεραπείας τέτοιων ασθενειών, προτού αρχίσουν τα πιθανόν αναγκαία μέτρα χορήγησης φαρμάκων  ή χειρουργικών επεμβάσεων, είναι λοιπόν η μείωση της λόρδωσης. Μπορεί να επιτευχθεί με φυσιοθεραπεία, συγκεκριμένες αθλητικές ασκήσεις καθώς και ασκήσεις γιόγκα. Στη συνέχεια συνιστώνται κατάλληλες ασκήσεις, παπούτσια, καρέκλες και κρεβάτια που στοχεύουν στη μείωση της λόρδωσης και των συμπιέσεων.

Παρακαλώ να λάβετε υπόψη τις υποδείξεις και ιατρικές επεξηγήσεις στην ιστοσελίδα αυτή.

IMPRESSUM

 

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?